Reactie van C. VAN DIJK, destijds te WEIWERD

Als geboren Weiwerder wil ik graag reageren over de oorlogstijd in mijn geboortedorp.
Het was als kind verschrikkelijk . Het waren bij ons aan de Stationsweg te Weiwerd rot tijden. Aan het eind van de oorlog werd het spoorwegstation in het dorp opgeblazen.
Alle ramen en deuren van de omliggende huizen moesten open voor de luchtdruk.
Later moesten alle mensen verhuizen, waarheen dat weet ik niet meer. Dat moest je in die tijd natuurlijk zelf regelen en meestal gingen de families bij familie wonen in andere dorpen. Red je maar!

Nog erger was de bom die midden in de nacht tegenover ons huis, bij de familie De Vries achter het huis viel. De vader en moeder van de beide kinderen bleken dood te zijn. Ook mijn buurjongen Klaas Paapst , meisje Siena Smit en nog een paar uit het dorp waren dood. Het was verschrikkelijk; het hele dorp lag plat. We hadden niks meer toen we midden in de nacht moesten evacueren. Ik ging bij boer Huisman op de schouders, mijn ene zus bij meester De Vries en de andere zus bij mijn pa. Het was een toestand! We werden naar de boerderij gebracht van boer Atzema. Dit was in die tijd de EHBO post. Een paar dagen later moesten we allemaal uit het dorp. Het was niet meer te doen Iedere dag en nacht werd het dorp beschoten. We zijn eerst in de kelder van cafe Brouwer gegaan Dit was geen doen . Toen met zo’n twintig mensen , jong en oud, naar Weiwerder Valg. Dit was bij de dijk waar nu de schepen liggen bij de AKZO. Er werd een schuilkelder gemaakt en wat voor een! Bij boer Koop, dit was een koeien boer, maar prima. De schuilkelder werd gemaakt in een droge sloot met een dak van stroo en klei. Dit leek heel wat. Hier hebben we gebivakkeerd; eten en drinken was er genoeg . We waren daar met 23 mensen uit het dorp en we hebben 21 dagen daar in de schuilkelder geleefd tot de bevrijding. Het was niet leuk ; angst en we kregen vlooien de schurft brak uit. Je ziet maar oorlog is geen pretje . Toen we waren bevrijd waren mochten we weer naar ons dorp. Wat we toen zagen; alles was zo,n beetje plat, ons huis was niet veel meer van over. Dat was schrikken hoor, het was een chaos. Nu moesten de mannen en vrouwen maar zorgen dat alles weer voor elkaar kwam. We gingen eerst naar de school in Heveskes die stond tussen Oterdum en Heveskes . Iedere dag lopen maar dit was in de tijd normaal. Onze school in Weiwerd was ook helemaal stuk en die moest eerst gerepareerd worden

NB; we hadden en boer Jansen in het dorp wonen die man was verzetstrijder deze man is door de Duitsers gevangen genomen en later in Scheveningen gefusileeerd. Zo zie je maar een mensen leven had toen ook al geen waarde. Zo dit zijn enkele herinneringen uit de oorlog. Mijn opa was schipper. Zijn schip was ook totaal verrot geschoten en is na de bevrijding gerepareerd. Toen deze weer kon varen hebben m,n Pa en Opa het ruim ingericht als woon slaap gedeelte. We zijn met het schip naar Ter Apel gevaren. Daar had Opa kennissen en bij hun is het schip afgemeerd. Voor het huis van de kennissen en daar zijn we tot rust gekomen. Mijn oudste zus ging daar naar de lagere school en mijn jongere zus en ik gingen daar naar Freubel school nu zo dit is het een en ander over mijn belevenissen van de oorlog in Weiwerd. Hiermee hoop ik ook een beetje een steentje heb bijgedragen hierover.

(bron Chris van Dijk , Oude pekela).